Minęły trzydzieści dwa miesiące od rozpoczęcia prac remontowych parafialnego kościoła. Dotarliśmy do końca, nadszedł czas poświęcenia nowego ołtarza posoborowego. Ołtarz i ambona wykonane są z białego marmuru przez firmę kamieniarską Jacka Przewoźnego z Szamotuł. W jego wnętrzu zostały umieszczone tutejsze relikwiarze ołtarzowe. Ołtarz jest sercem kościoła; jego konsekracja to iskra, która po okresie zamknięcia, na nowo rozpali płomień w naszej świątyni. Uroczystości odbędą się 15 czerwca o godz. 12.00 a przewodniczyć im będzie ksiądz Arcybiskup Stanisław Gądecki Metropolita Poznański.
Konsekracja ołtarza
Kilka słów na temat tego wydarzenia w oparciu o katechezę ks. biskupa Zbigniewa Kiernikowskiego.
"Konsekracja, czyli uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza, zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni"
Konsekracja ołtarza odbywa się w czterech etapach: namaszczenie krzyżmem świętym, złożenie kadzidła i okadzenie, przykrycie obrusem, obdarowanie światłem.
Namaszczenie krzyżmem świętym. Po liturgii słowa biskup w pięciu miejscach namaszcza ołtarz krzyżmem – olejem poświęconym w Wielki Czwartek. Ten gest namaszczenia wyraża przeznaczenie ołtarza na wyłączną służbę Tajemnicy Jezusa Chrystusa. Ma on być znakiem obecności Jego samego i Jego Ducha.
Złożenie kadzidła i okadzenie.
Drugim znakiem związanym z ołtarzem jest kadzidło. Przy konsekracji ołtarza stawia się na nim naczynie z rozpalonymi węglami. Po zasypaniu ich kadzidłem unosi się dym, woń kadzielna. Jest to znak, że życie chrześcijan, którzy przez tajemnicę Jezusa Chrystusa płynącą z ołtarza przeżywają zjednoczenie z Bogiem i między sobą, też staje się modlitwą, wonią przyjemną Bogu.
Przykrycie obrusem. Następnie ołtarz zostaje przykryty obrusem. Oznacza to, że ołtarz jest nie tylko miejscem ofiary, ale także stołem, przy którym się karmimy. Naturalnie nie zasiadamy przy nim bezpośrednio, ale właśnie ten obrus przypomina nam to i zaprasza nas, byśmy odnosząc się do tego miejsca ofiary, mieli świadomość, że właśnie z niego jest pokarm prowadzający nas w komunię.
Obdarowanie światłem. Wreszcie czwarty element konsekracji ołtarza, to postawienie na ołtarzu światła. Światło symbolizuje zmartwychwstanie i nowe życie. Chodzenie w światłości oznacza umiejętność korzystania z życia. Chrześcijanie dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa są ludźmi mającymi dar światła. Kto żyje w prawdziwej światłości, jest otwarty na braci.
Konsekracja nowego ołtarza będzie dla nas symbolicznym znakiem zakończenia prac remontowych i oddania świątyni na powrót na potrzeby parafii. Formalne otwarcie będzie możliwe za kilka tygodni, po dokonaniu urzędowych odbiorów budowlanych.
Finał
Używając języka sportowego, ostatni miesiąc to sprint do mety. Trwały prace jednocześnie na wielu frontach. Wewnątrz: wykonanie nowego ołtarza i ambonki, dalsza renowacja fresków, remont chóru (konstrukcji belkowej, balustrady, schodów i podłogi, jego odmalowanie i wyzłocenie ram), montaż nowego umeblowania w zakrystii, montaż nowego nagłośnienia, kończenie wszystkich prac budowlanych, uruchomienie nowej instalacji elektrycznej i nowego oświetlenia, zaimpregnowanie posadzki, ostateczne malowanie ścian kościoła wewnątrz i zewnątrz. Ponadto zewnątrz: układanie kostki granitowej, dowiezienie kilku wywrotek ziemi (humusu) i ukształtowanie terenu pod trawnik, wykonanie nowych schodów betonowych z parku na teren przykościelny, rozprowadzenie instalacji elektrycznej pod oświetlenie zewnętrzne elewacji, remont bramy i furtek bocznych parkanu, dokończenie prac budowlanych kostnicy. W ostatnim tygodniu: montaż zabytkowego ołtarza, zawieszenie obrazów i Drogi Krzyżowej, odnowienie i montaż dzwonków przy zakrystii, wstawienie nowych ławek, wstawienie pozostałego wyposażenia kościoła.
Należy się chwała i podziękowanie tym wszystkim, którzy szczególnie w ostatnim okresie włączyli się ofiarując swoją pracę, zaangażowanie, sponsorowanie materiałów, pracę sprzętu specjalistycznego w dokończenie tego wielkiego dzieła. Bez nich nie byłoby możliwe dotrzymanie wyznaczonego terminu.
Ufamy, że jest wykonane wszystko to co istotne i potrzebne do sprawowania liturgii. Pozostaną niewielkie zadania, które zostaną uzupełnione w niedługim czasie.
Radość i duma rozpiera tych wszystkich, którzy na co dzień uczestniczyli w prawie trzyletnich zmaganiach remontowych naszego najstarszego zabytku - zakończonych sukcesem. Kościół stał się na powrót perełką Tarnowa Podgórnego a dla parafii cudownym miejscem świętym. Remont świątyni odkrył i przybliżył nam niezwykle ciekawą i długą historię naszej miejscowości oraz wielu wielkich ludzi naszej małej parafii. Jestem przekonany, że Tarnowo Podgórne stanie się szeroko znane również z tego, że ma tak cenny kościół. Bogu niech będą dzięki, że postawił nam to zadanie w naszym życiu.
Dziękuję czytelnikom gazetki Sąsiadka Czytaj za śledzenie opisywanych wydarzeń w artykułach pt. „Ratujmy nasz najstarszy zabytek”. Przedrukowywane było one na parafialnej stronie internetowej oraz w gazecie internetowej „Naturalnie”. Relacjonowanie prac było dla mnie wyróżnieniem
i sprawiało dużo satysfakcji.
Kazimierz Szulc
