Trzy
ulice Tarnowa Podgórnego mają imiona tarnowskich duszpasterzy:
ul. ks. Z. Sasa,
ul. ks. J. Bryza, ul. ks. Cz. Niklewicza.
Informacje o księżach patronach - rozpocznę
od księdza Zbigniewa Sasa. Ulica jego imienia znajduje się w centrum, na nowym osiedlu, vis a vis szkoły podstawowej.
Zbigniew Sas urodził
się 22 listopada 1950 roku w Wałbrzychu w
ośmioosobowej rodzinie. Ojciec
Szczepan był górnikiem, matka Kazimiera z domu Kujawa, zajmowała się domem. Po
ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Nowej
Rudzie. Po maturze w 1968 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu
Wrocławskiego. Na trzecim roku studiów przerwał naukę i został powołany do
odbycia zasadniczej służby wojskowej. Po 9 miesiącach, przeniesiony do rezerwy,
podjął przerwane studia prawnicze. Po zaliczeniu piątego semestru na Wydziale
Prawa, zmienił swoją drogę życiową.
15 lipca 1974 roku
wstąpił do Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego w Puszczykowie. Po czterech
latach, w 1978 roku postanowił zostać księdzem i uzyskując zgodę przełożonych, rozpoczął
studia teologiczne w Arcybiskupim
Seminarium Duchownym w Poznaniu. 24 maja 1984 roku otrzymał święcenia
kapłańskie.
Wikariuszem był w
czterech parafiach. Rozpoczął w 1984r. w
parafii św. Jana Chrzciciela w
Krotoszynie, następnie od 1986 roku pracował w parafii św. Rocha w Poznaniu, od 1988 roku w
parafii św. Krzyża w Obornikach a od 1990 w parafii Świętej Trójcy w Poznaniu,
na Dębcu. Swoją pierwszą placówkę proboszczowską objął w Prochach w roku 1996.
Po dwóch latach, skierowany został jako proboszcz do Szamocina. Trzecią i ostatnią jego placówką
była parafia w Tarnowie Podgórnym, gdzie urząd proboszcza pełnił od 20 grudnia
2003 roku do 30 czerwca 2009 roku.
W posłudze
kapłańskiej, podejmował dodatkowe obowiązki. Był przewodniczącym zespołu
synodalnego przy parafii św. Rocha, duszpasterzem akademickim w parafii na
Dębcu, referentem katechetycznym i wizytatorem nauki religii dekanatu
chodzieskiego, kolejno dziekanem w dekanatach: wolsztyńskim, chodzieskim i przeźmierowskim. Był
autorem tekstów do pisma Ruchu Światło-Życie Wieczernik. W uznaniu zasług dla
dobra Kościoła Poznańskiego został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły
Kolegiackiej w Szamotułach (24.12.2001).
Dał się poznać jako
dobry kaznodzieja. Był miłośnikiem, znawcą i zbieraczem
książek.
Solidne wykształcenie, olbrzymią wiedzę z „pożeranych książek”, świetną pamięć
i walory ducha, umiejętnie wykorzystywał na ambonie. Jego kazania były bogate w
treści, mówione z wielką swadą, wzbogacane cytatami poezji, niekiedy dowcipnymi
wtrąceniami, przemawiały do słuchaczy. Nie brakło kazań patriotycznych. Uczył
miłości do Boga i Ojczyzny.
Obok pracy ściśle
duszpasterskiej, z troską i z dużym wysiłkiem zabiegał o kondycję materialną obiektów
sakralnych: kościołów, kaplic, cmentarzy. Potrafił zgromadzić wokół wyznaczonych
zadań grono oddanych parafian, którym rzeczywiście przewodniczył. Tak było w
Szamocinie, gdzie podczas jego proboszczowania został otynkowany i pokryty
miedzianą blachą kościół parafialny, zaś w kościele filialnym położona nowa
posadzka, wymienione ławki i ogrodzenie kościoła. Na cmentarzu szamocińskim wszystkie drogi
wyłożono brukiem.
Do Tarnowa przybył z
trwającą już chorobą. Mimo kłopotów ze zdrowiem, pracował ze zwykłą sobie
gorliwością. W ciągu dwóch lat pobudował od podstaw na tarnowskim cmentarzu
kaplicę, większą od kościoła parafialnego. Zadbał o otoczenie cmentarza. Ścieżki,
drogi oraz parking uzyskały twardą nawierzchnię. Potrafił dobrze współpracować z organizacjami
społecznymi i samorządem. Był kapelanem tarnowskiego Bractwa Kurkowego,
kaznodzieją dla Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych. Wspierał wiele inicjatyw
podejmowanych przez władze gminy Tarnowa Podgórnego. Cały swój gromadzony latami
bogaty księgozbiór, liczący 3100 woluminów, przekazał w darze bibliotekom w Tarnowie Podgórnym.
Okazywał serdeczną pomoc Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II – w dowód uznania
otrzymał Medal „Przyjaciel Szkoły” (2007).
Ksiądz kanonik znany był z troski o najuboższych. Z pensji
katechety w szkole łożył na dożywianie
dzieci. Żył bardzo skromnie, swoją postawą i pracą zjednywał serca parafian.
Niestety choroba,
której skutki długo ukrywał wobec otoczenia, czyniła coraz większe postępy. 24
maja 2009 roku obchodził srebrny jubileusz święceń kapłańskich. Podczas tych
uroczystości parafianie okazali mu powszechną sympatię i wdzięczność. 30
czerwca 2009 roku, metropolita poznański, zwolnił księdza Zbigniewa z obowiązków
proboszcza i udzielił mu urlopu zdrowotnego. Ksiądz Zbigniew na czas leczenia
mieszkał najpierw na plebanii parafii p.w. Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu,
następnie w Domu Księży Emerytów w Poznaniu – Antoninku.
Zmarł w Antoniku, 22
września 2010 roku w wieku 59 lat. Pochowany został na cmentarzu w Tarnowie
Podgórnym, obok wybudowanej przez siebie kaplicy.
Kazimierz
Szulc
Na
podstawie biografii autorstwa ks. Leszka Wilczyńskiego.
